Jarenlang hebben we gereisd. Naar Guatemala, Cambodja, Belize, Thailand en veel Europese landen. Niets was ons te gek. Elke vrije periode vulden we in met een vakantie en ook mijn afstudeeropdracht heb ik in een ver land gedaan. Ik was de eerste die zich meldde toen de mogelijkheid geboden werd om af te reizen naar China. Lees hiervoor mijn blog over China.

Na mijn bevallingen werd alles anders

 

Toen onze zoon werd geboren heb ik een zware bevalling gehad, waarbij ik bijna overleden ben door een bloeding na de keizersnede. Van deze bevalling ben ik nooit helemaal bijgekomen, omdat ik daarna weer een miskraam kreeg en nog een zware bevalling na drie jaar, die nog ernstiger was. Hierover vertel ik meer in mijn aankomende autobiografie bij de uitgeverij Tobi Vroegh.

‘Je bent voor de helspoorten weggesleurd.’ Aldus mijn behandelend arts tijdens de laatste bevalling.

Na deze twee zware bevallingen, waarbij de laatste met een kraambedpsychose, ben ik nooit meer helemaal ‘de oude’ geworden. Ik moest het vanaf dat moment rustig aan doen. We zijn wel op vakantie gegaan, maar ook dat kon niet te ver of te avontuurlijk. We kochten een camper en dachten daar goed aan te doen.

 

De camper was mooi maar ook erg veeleisend

 

De kinderen waren nog erg klein toen we een camper kochten en dat was best een beproeving. Dan kunnen we alsnog avontuurlijk op vakantie dachten we, maar het was zeer intensief. Tijdens het rijden konden de kinderen lopen door de camper, wat het erg onrustig maakt. We gingen zelfs plassen tijdens het rijden. Je doet de gekste dingen om het maar rustig te houden tijdens het reizen.

 

Het voordeel van de camper is dat je veel onderweg bent maar dat is ook het nadeel

 

Veel rust kregen we niet. Als we ergens stonden was het nog een hele klus om de camper schoon en heel te houden met twee kleine kinderen. Het slapen bij elkaar ging ook niet altijd gemakkelijk. Een super ding een camper, maar met kleine kinderen heel heftig, zeker als je nog niet helemaal beter bent. Door de zware vakanties werd ik dat ook niet.

 

Eric is ondernemend, dus we stonden niet langer dan 1 nacht op een plek

 

Toen ik in 2012, twee jaar na de laatste bevalling ziek werd, psychotisch en depressief, hebben we het nog een paar keer geprobeerd, maar het viel mij te zwaar. De camper hebben we verkocht en we gingen met de auto naar Frankrijk. Eric spreekt vloeiend Frans dus dat was geweldig. Rustig op een camping of in een huisje op de camping hebben we aantal zomers vertoefd. Helaas was mijn depressie nog erg aanwezig en kon ik niet van de vakanties genieten en ik zag alleen overal zwaar tegen op. De laatste vakantie in Frankrijk is het ook weer mis gegaan. We deden teveel elke dag en ik liet mij overhalen om mee te gaan. Even een grot bezoeken of een berg beklimmen. Het klinkt mooi maar ik kon het eigenlijk helemaal niet aan.

 

De nachten werden onrustig en de uitjes minder plezant

 

In een vreemde slaapkamer kreeg ik last van hallucinaties en in de donkere grot dacht ik: spoel nu maar vol met water. Ik vond het altijd lastig om het Eric te vertellen, omdat hij het hele jaar uitkijkt naar de zomervakantie. Terug in huis was ik dan weer overprikkeld en gestrest en alles behalve ontspannen en bijgekomen. Het was overleven in de zomervakantie.

 

Iedereen om mij heen zei: rustig aan dit jaar

Twee jaar geleden zijn we naar Tenerife gevlogen vanaf Eelde Airport. Alles zo gemakkelijk mogelijk. Met de medicatie op zak, een extra hoge dosering om niet weer psychotisch te worden, vertrokken we vol goede moed. Ik zag er wel erg tegenop.

‘Ik durf het niet te zeggen: maar eigenlijk wil ik niet meer op vakantie!’ 

Maar de vakantie ging heel goed

Het lijkt erop dat we toch geleerd hebben van de vorige vakanties. We hebben het rustig aan gedaan, maar nog wel veel gedaan en gezien. Bergen beklommen, dolfijnen en walvissen gezien, bootje gevaren en gezwommen in de zee. Ik heb aangegeven wat ik haalbaar vond en dus mijn grenzen aangegeven en daar werd ook nog naar geluisterd. Ik heb genoten van het landschap, het fijne klimaat en van mijn man en kinderen.

 

Dit jaar toch weer naar Frankrijk

 

Dit jaar hebben we toch weer een vakantie naar Frankrijk geboekt. Niet te ver omdat ik dat niet zag zitten met de problemen die we op dit moment ervaren. Ik ben weer manisch en mijn dochter had behoorlijke problemen toen we onze vakantie boekten. Ik zag het eigenlijk helemaal niet zitten maar je moet toch wat, dus we zijn toch gegaan. Naar een appartement in het midden van Frankrijk. We hebben het er zeker naar onze zin gehad, maar ik had het na een week wel weer gezien.

 

We zijn eerder weer naar huis vertrokken

 

Door de warmte en voor mij de drukte zijn we toch iets eerder dan verwacht weer naar huis gegaan. Wel hebben geleerd van de afgelopen jaren. We bouwen nu veel rust in voor mij en ondernemen niet teveel op een dag. De kinderen hebben een hele leuke vakantie gehad. Veel zwemmen, uitstapjes doen en lekker op ons favoriete terras zitten. Dus al met al kan ik best goed op vakantie gaan, maar ik moet wel rekening houden met mijn psychische kwetsbaarheid. Als we dat doen dan komt het goed.

Volgend jaar wel naar een iets koelere omgeving!