Op een zondagmiddag aan de keukentafel vroeg ‘het bezoek’ aan mij: ‘Zit je nu al op de berichtenservice Signal?’ Ik snapte de boodschap niet direct. Maar achteraf begreep ik de boodschap aan mij. Ik werd als persoon met psychische problemen in een hokje gestopt en moest mij aanpassen. Maar mijn eigen gevoel zei iets anders. Ik heb iets bijzonders meegemaakt en dat heeft mij gevormd tot wie ik nu ben en daar ben ik trots op.
Het gesprekje aan de keukentafel ging zo
‘Zit je nu al op de berichtenservice Signal?
‘Nee.’
‘Dat betekent dat al je berichten gelezen kunnen worden in WhatsApp, het is niet een onafhankelijk platform en je hebt geen privacy. Signal wel.’
‘Klopt, als dat zo is, maar ik heb geen geheimen.’
‘Maar stel nou dat je zoon of dochter een baan zoekt…’
‘Ja, wat dan?’
‘Dan kan de werkgever zoeken op jullie naam en komt er dan achter dat jij euh… hoe jij bent.’
‘Wat bedoel je?’
‘Nou, dat jij een psychische ziekte hebt en dat je kinderen mogelijk erfelijk belast zijn.’
‘Ja?’
‘Dan krijgen jij of jouw kinderen dus geen baan.’
Ik laat het even tot mij doordringen
Wat bedoel je nou eigenlijk?
Ooh, omdat ik ziek ben geweest en mijn kinderen erfelijk belast kunnen zijn met mijn psychische aandoening zouden ze geen baan kunnen krijgen.
Mijn enige antwoord daarop is:
‘Nou, dan is het niet de geschikte baan voor mij of voor mijn kinderen.’
Het voelde toch heel vervelend… maar waarom?
Is dit wat ze bedoelen met stigma? In een hokje stoppen? Labelen?
Het gaat zo tegen mijn eigen gevoel in
Ik heb juist het gevoel dat ik bijzonder ben. Ik heb iets heftigs meegemaakt en dat heeft mij gevormd tot de persoon die ik nu ben. Ik word niet meer ‘de oude’ maar ben een sterkere persoon geworden met veel inzichten en kracht. Mijn aandoening heeft mij gesterkt in wie ik nu ben en hoe ik naar de wereld kijk. Ik heb een tweede kans gekregen en daar ben ik zeer dankbaar voor. Ik voel mij zelfs bijzonder en dan hoor je ineens het tegenovergestelde. Het moest dan ook even landen bij mij.
Ik wil juist meer openheid
Meer mensen bereiken met mijn werk als ervaringsdeskundige, met mijn websites en straks ook met mijn boek. Ik denk dat mijn kinderen zelfs trots op mij kunnen zijn. Naast mijn doorzettingskracht, ook tijdens mijn studie en loopbaan, heb ik van mijn beperking een kracht weten te maken. Ik help mensen door hen ook dit inzicht te geven. En ook mijn kinderen. Als je iets wilt dan lukt het. Streef je geluk na. Wees trots op jezelf.
En laat je niet in een hokje stoppen
