Mijn naam is Suzan en ik ben 48 jaar. In het verleden werkte ik als hydroloog, maar door mijn ziekte, depressie en psychose, moest ik stoppen met werken. Dit was een moeilijke tijd voor mij, omdat ik altijd graag actief bezig ben geweest en een carrière wilde opbouwen in de wetenschap.
Passie
Als klein meisje zat ik al achter de eerste computer van mijn vader. Ik programmeerde mijn eigen spelletjes met behulp van mijn vaders studieboeken. Mijn zussen waren kleding aan het naaien met mijn moeder, maar dit was mijn passie en dat is het altijd gebleven.
Pubertijd
Na een onrustige jeugd, met veel ziekte, ziekenhuisopnames en het begin van mijn psychische kwetsbaarheid ben ik na de mavo, daarna de havo en daarna het vwo naar een HBO opleiding gegaan. Met mijn toenmalige vriend ben ik gaan zoeken naar een geschikte opleiding. Ik was zeer geïnteresseerd in natuur en dieren. Ik kwam terecht op de opleiding land-, water- en milieubeheer in Velp. Het onderzoeken van de groene slootjes met daarin veel waterleven sprak mij erg aan.
Op kamers
Met een beginnende psychose en depressie ben ik begonnen aan de studie. Ik wilde graag op kamers zodat ik mijn jeugd even achter me kon laten. Dat vond ik geweldig, maar de psychose heeft roet in het eten gegooid. Ik kreeg last van hallucinaties en wanen en dacht dat de fruitvliegjes op mijn kamer mij gingen vermoorden. Ik was erg gespannen, kreeg nachtmerries en vluchtte ’s nachts het huis uit. Mijn huisbazin is samen met mij op zoek gegaan naar de dode muizen op mijn kamer, maar die lagen er niet. Ik hallucineerde. Het was een zware tijd en ik raakte depressief. Ik lag hele dagen in bed en ging niet meer naar school.
De knop om
Destijds had ik een psychiater en een leuke vriend, maar niemand kon mij echt begrijpen en helpen. Ik was ‘ongelukkig’ dacht ik, want ik had nog nooit gehoord van depressie of psychose. Ik lag dagen in bed en had zware medicatie met Parkinson bijverschijnselen. Maar ik hield de schone schijn op. Ik overleefde. Op een avond was ik zo depressief dat ik zelfmoord wilde plegen, want niemand hielp mij en kon mij begrijpen. Ik zag op tv een programma waar schizofrene mensen werden opgenomen en ik herkende mij hierin en werd bang. Ik heb de knop omgezet en mijn leven weer opgepakt. De psychiater heb ik afgebeld, mijn medicatie weggegooid en ik ben weer gaan studeren.
Universiteit
Twee jaar heb ik weer ingehaald en ik kon zo door naar de universiteit. Ik had de smaak te pakken en het ging heel goed met mij. De banden met thuis werden weer aangehaald, mijn vriendje was weer blij met mij en ik haalde goede schoolresultaten. Ik wilde verder: naar de grote stad, reizen en een opleiding Fysische Geografie doen: internationaal dat sprak mij aan. Ik ben afgestudeerd in China, daar hoefde ik niet over na te denken, ik ging, en dat was geweldig. De beste tijd van mijn leven. De psychose en depressie lagen ver achter mij en ik leerde mijn nieuwe vriend kennen. Ik ronde mijn studie af, verhuisde naar Groningen voor mijn vriend en een leuke baan als hydroloog bij een waterschap en het leven lachte ons toe. We maakten veel verre reizen en deden leuke dingen.
Bevallingen
In 2007 kwam ons eerste kindje. De bevalling was een hel en van ons tweede kindje nog erger. Ik ging verzwakt weer aan het werk bij een ingenieursbureau en ik was ambitieus. Het zou mij wel lukken. Maar twee jaar later stortte ik in en kreeg een burn-out en werd ik psychotisch en depressief en na een ziekteproces van een paar jaar raakte ik mijn mooie baan kwijt. Die was niet meer te redden. Ik moest afscheid nemen van mijn collega’s en carrière. Ik zat thuis en moest zorgen voor mijn ziekte en mijn kinderen. Na een proces van veel medicatie en behandelingen in het ziekenhuis werd ik opgenomen en kreeg ik een Elektroconvulsietherapie. Mijn geheugen en de depressie werden verdreven.
Eigen regie
Na mijn opname was ik volledig mijn eigen regie kwijt. Ik kon alleen nog maar naar het ziekenhuis fietsen en daar kleibeeldjes maken. Hoe pak ik het leven weer op? Mijn zus zei: ‘ga alleen maar leuke dingen doen, je hersenen moeten nu nieuwe verbindingen leggen. Ik ben een cursus boetseren gaan doen in de stad. Dat was de eerste stap buiten het ziekenhuis. Ik kreeg weer vertrouwen in mijzelf hierdoor.
Eigen website
Ook ben ik mijn eigen website gaan maken. Ik wilde mensen laten zien wat ik doorgemaakt had. Dankzij een vriendin zette ik mijn eigen website op met informatie over mijn ziekte, foto’s van de opname en blogs. Hierop kreeg ik veel mooie reacties. Het was een eerste stap om uit de taboesfeer te komen. Iedereen kan nu zien dat ik ziek ben. Ik heb op LinkedIn mijn werk als ervaringsdeskundige in de GGZ geplaatst. Dat was een grote stap. Van Ingenieur naar ervaringsdeskundige in de GGZ. Maar het werk beviel mij goed en ik kreeg steeds meer vragen om mijn ervaring in te zetten.
Stage lopen
Websites maken bleek mijn passie. Ik maakte mijn eigen website en ook voor mijn familie en vrienden. Ik leerde snel en kreeg de kans om stage te lopen bij een collega. Zij heeft een eigen bedrijf met haar vriend en ik mocht met hun meekijken. Dat heb ik met veel plezier gedaan en ik stak er veel van op. Langzamerhand zijn we voor een aantal klussen gevraagd om samen aan te werken en is er nu een mooie samenwerking ontstaan. We kunnen het goed vinden en ik werk graag met ze.
Opleiding
Omdat studeren altijd belangrijk voor me is geweest ben ik ook nu weer opzoek gegaan naar een passende opleiding. Er moet toch nog meer te leren zijn in dit vakgebied? Dankzij een tip van mijn zwager kwam ben ik een opleiding als ‘Professional Webdesigner’ gaan doen. Naast mijn werk als ervaringsdeskundige in de GGZ bij een onderzoekscentrum en de begeleiding van mijn kinderen ben ik veel bezig met webdesign. Met veel plezier.
Tot slot
Voor degenen die ook in een vergelijkbare situatie zitten, wil ik zeggen dat er altijd hoop is. Zelfs als je je gedwongen voelt om je carrière te heroverwegen, zijn er nog steeds mogelijkheden om je passie te ontdekken en iets nieuws te creëren. Het kan moeilijk zijn, maar met toewijding en doorzettingsvermogen kun je iets nieuws en geweldigs bereiken.
Bedankt voor het lezen van mijn verhaal. Ik hoop dat het anderen zal inspireren om hun passie te vinden en hun dromen na te jagen, ongeacht hun omstandigheden.
Mijn website: suzanvos.nl
